Kiedy sąd może kazać aresztować dłużnika?

Zgodnie z art. 916 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego jeżeli dłużnik bez usprawiedliwionej przyczyny nie stawi się w sądzie w celu wyjawienia swojego majątku albo odmówi odpowiedzi na zadane pytanie, sąd może skazać go na grzywnę, nakazać jego przymusowe doprowadzenie albo zastosować areszt (areszt nie może przekraczać miesiąca). http://dokumenty.e-prawnik.pl/kodeksy/kodeks-postepowania-cywilnego/wyjawienie-majatku-egzekucja-swiadczen-pienieznych/

Kogo obciąża koszt doprowadzenia i aresztu dłużnika?

Metody opisane w art. 916 Kodeksu postępowania cywilnego – grzywna, przymusowe doprowadzenie oraz areszt – sąd stosuje z urzędu. Dlatego koszt doprowadzenia i aresztu dłużnika powinien pokryć budżet państwa, a nie wierzyciel. Sądy jednak obciążają tym kosztem wierzyciela, powołując się na Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 stycznia 2004 r., http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20040150142 zgodnie z którym koszty związane z aresztem dłużnika powinien pokryć wierzyciel. Rozporządzenie to przewiduje, że dłużnika można zamknąć w więzieniu, jeśli komornik przekaże właściwej osobie w areszcie:

• pieniądze potrzebne na wyżywienie dłużnika podczas pobytu w areszcie lub
• dokument potwierdzający dokonanie przelewu tej kwoty lub
• orzeczenie zawierające informację o zwolnieniu wierzyciela z kosztów sądowych.

Innymi słowy, zgodnie z tym rozporządzeniem wierzyciel zobowiązany jest przekazać z góry komornikowi pieniądze potrzebne na sprowadzenie dłużnika do aresztu i na jego wyżywienie w areszcie. Nie dotyczy to wypadku, gdy wierzyciel jest zwolniony z kosztów sądowych.

Sprzeczność w przepisach prawa – co w takiej sytuacji?

Jak widać, występuje sprzeczność między art. 916 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, a Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości. Co wtedy? Zgodnie z wykładnią prawa taka sprzeczność powinna być rozpatrywana na korzyść wierzyciela – nie powinen być on obciążany kosztami doprowadzenia i aresztu dłużnika.